Krooneenden en Gele Kwikstaarten in Driemanspolder
Het is zaterdag 6 april. Met een zuidelijke wind en een zonnetjes gaat het vandaag naar de 20 graden. Stipt 9:00 kom ik aan bij de afspreekplek voor een excursie in de Nieuwe Driemanspolder in Zoetermeer. Wim van der Kooij is de gids. Hij kent dit gebied goed en is uitstekend vogelkenner. De Driemanspolder is vernoemd naar de driekoppige directie die deze polder vanaf 1668 droogmaalden vanwege de slechte staat van het verturfde land, het ontstaan van meren en het gevaar voor omliggende dijken en wegen.
De Nieuwe Driemanspolder is in 2020 als waterbergingsgebied aangelegd en trekt ondertussen vele vogel- en natuurliefhebbers zoals NMP leden aan. We gaan op pad en meteen spotten we een roodborsttapuit. Tevens een aantal gele kwikstaarten die in de zon prachtig geel tonen. Laag over de grond vliegen 2 patrijzen voorbij. Het begint goed.
Wim neemt ons mee om op diverse punten uit te kijken over de vele plassen. De paden tussen de plassen door zijn mooi aangelegd en er valt links en rechts veel te zien. De plassen zitten vol met kuifeenden en ander te verwachten grut. Links en rechts wat pleviertjes en Wim spot een kemphaan tussen een groepje grutto’s. Deze is met een gewone verrekijker eenvoudig te verwarren met de tureluurs die daar ook rondlopen maar met een telescoop is het onderscheid in verenpak goed waar te nemen. We staan lang stil bij één van de plassen. Een paartje haviken vliegt over. Prachtig de contouren van man en vrouw havik tegen de lucht te zien. Het mannetje is beduidend kleiner dan zijn vrouw. Regelmatig horen en zien we veldleeuweriken. Voor velen het geluid uit hun jeugd maar tegenwoordig gewoon in Zoetermeer weer te horen. Iemand ziet plots een krooneend.
Een prachtige duikeend die van nature vooral in zuidelijk Europa is te vinden maar tegenwoordig ook volop verspreid in Europa op plassen zijn te vinden. Het is niet duidelijk of het gaat om verwilderde exemplaren uit collecties of migranten uit het zuiden.
Het wachten en turen op dezelfde plek wordt sommigen te bont en we voelen de drang om weer door te lopen. Even later zien we een brilduiker die meer onder dan boven water zit waardoor deze lastig valt te vinden. De tijd vliegt en we lopen snel door. In het riet laat een blauwborst zich horen en bewonderen waardoor we toch blijven hangen wat uiteraard een goede reden voor vertraging is. Het einde komt in zicht wanneer we plots maar liefst vier krooneenden redelijk dichtbij zien en aan de andere kant van het pad nog een prachtig gele kwikstaart spotten.
De ochtend is voorbij gevlogen om maar in de juiste beeldspraak te blijven en wat hebben we weer ontzettend genoten van deze excursie met vooral heel veel dank aan Wim van der Kooij.
Bernhard Nanninga