Vleermuizen zoeken

Na een aarzelende start qua aanmeldingen hebben we uiteindelijk nog meer dan 20 deelnemers mogen verwelkomen. Erg leuk!

De experts begonnen met een uitleg over de kenmerken van vleermuizen. Ze vliegen, maar het zijn geen vogels.
Wat dan wel? Nou, zoogdieren dus, de moeder-vleermuizen geven hun jongen te drinken. En het zijn geen muizen.
Waar vliegen ze mee? Met hun ‘handen’! De vleugelvliezen zitten tussen hun ‘vingers’.
Wat eten ze? Insecten, die ze met ultrasone geluiden opsporen en in de lucht vangen. Sommige soorten eten dagelijks hun eigen gewicht aan insecten op!
Na deze leuke introductie, waarbij bleek dat de aanwezige kinderen eigenlijk al best veel over deze beestjes weten, in elk geval meer dan ik wist, kregen we per deelnemend adres een ‘batdetector’.
Want de ultrasone geluiden die ze maken zijn voor mensenoren bijna niet te horen, zo hoog. Maar de batdetector vormt het klikkende geluid om naar een toonhoogte die we wel horen. Overigens kunnen de vleermuizen hun eigen geluiden onderscheiden, en die van hun jongen. Een beetje zoals wij aan de stem van iemand hem al kunnen herkennen.

Soorten vleermuizen

In Pijnacker komen zo’n 5 soorten Vleermuizen voor, hieronder gelijk met een overzichtje op welke frequentie ze communiceren:

{image path="images/2021/05/06_vleermuis-zoeken-02_1000.jpg"}

Een voorbeeld van een ‘batdetector

Omdat ze laat op de avond vooral actief zijn, kun je ze niet zo goed zien. Vooral als je net boven de horizon, tegen het licht inkijkt, kun je hun silhouetten goed door de lucht zien scheren, en met de batdetector weet je dan welke er vliegt.
Het was vooral erg leuk als zo’n Vleermuis langs een rijtje van die detectors vloog. Dan gingen ze achter elkaar ‘af’, en kon je dus horen welke richting het beestje vloog!

Toen de zon al onder was, kwamen we na de wandeling weer bij het startpunt en ging ieder weer zijn eigen weg.

Namens de NMP bedanken we de enthousiaste gidsen van het IVN (Delft) die ons een leerzaam avondje bezorgden!