Zwarte Zwaan in Nieuwe Driemanspolder
Het is zaterdag 21 oktober en de wekker maakt me wakker. Er staat een excursie naar de Nieuwe Driemanspolder in Zoetermeer in de agenda. Het weer maakt me nog niet vrolijk aangezien wind en wat regen wordt voorspelt. Ik laat me niet kennen en zorg dat ik op tijd bij de parkeerplaats ben op een camping tegen het gebied aan. Het gebied ligt net achter Zoetermeer in de richting van Den Haag en Leidschendam.
We blijken met een groepje van ongeveer 10 mensen. Wim van der Kooij is de gids en tevens uitstekend vogelkenner. Hij vertelt over het ontstaan van dit gebied en dat het sinds kort van landbouwgebied is omgedoopt naar een waterbergingsgebied in geval van wateroverlast die we in Nederland steeds meer zullen krijgen door de klimaatverandering. De Driemanspolder blijkt vernoemd naar de driekoppige directie die deze polder vanaf 1668 droogmaalden. Dit vanwege de slechte staat van het verturfde land, het ontstaan van meren en het gevaar voor omliggende dijken en wegen.
Destijds werd het landbouwgrond en nu gaat het weer terug naar natuur en recreatie. Tijden en daarbij behorende behoeften veranderen nou eenmaal. Het gebied is in 2020 aangelegd maar blijkt nu zeer vogelrijk en dat trekt natuurlijk vogel- en natuurliefhebbers zoals NMP leden aan voor een verkennende excursie. We gaan op pad en na nog geen 100 meter lopen vliegen er een groep graspiepers voorbij en even verder komen een groep van zo’n 20 patrijzen uit het gras tevoorschijn en vliegen weg.
Het begint goed. Wim neemt ons mee om op diverse punten uit te kijken over de vele plassen. Tot ieders verrassing zien we kleine zilverreigers, leuke beweeglijke reigers die actief op zoek gaan naar voedsel. Ook komen we nog een paar lepelaars tegen die blijkbaar besloten hebben voorlopig in Nederland te blijven. Hun familie is ondertussen allang vertrokken naar warmere oorden.
Wim vertelt dat het opportunisten zijn die hun kans wagen om hier in steeds mildere winters blijven met de kans het loodje te leggen. Er zit vast een voordeel in om hier te blijven al was het alleen al om die lange reis niet te hoeven maken en daarmee ook risico lopen dat niet te overleven. We zien ook hier hoe de natuur zich steeds aanpast aan veranderende omstandigheden.
Een roodborsttapuit zit in het topje van de boom uit te kijken naar rondvliegende insecten en is voor ons mooi te observeren. De paden tussen de plassen door zijn mooi aangelegd en er valt links en rechts veel te zien. De plassen zitten vol met meerkoeten waar we ook een paartje dodaarzen tussen zien zwemmen. We staan in de wind en het water beweegt flink waardoor het soms lastig is om de vogels goed te bekijken.
De meegebrachte telescoop van Wim is in deze omstandigheden hierdoor ook te wiebelig om een goed scherp beeld te krijgen. Het mag de pret niet drukken omdat er veel valt te genieten en gelukkig valt de regen mee. We verplaatsen ons van uitkijkpunt naar uitkijkpunt en steeds is er weer wat te zien en te beleven.
Op gegeven moment staan we stil op een brug en is Wim op zoek naar de Zwarte Zwaan. Die zou hier moeten zitten maar hoe we ook zoeken, we krijgen deze exoot niet te zien. De soort is inheems in Australië en blijkt in Nederland soms te ontsnappen uit collecties. Een lichte teleurstelling maakt zich van Wim meester maar het mag de pret niet drukken want we hebben ontzettend genoten van deze excursie met veel dank aan Wim van der Kooij.
Bernhard Nanninga